Elke zondagochtend naar de kerk, iedere woensdagmiddag naar de club en de vrijdagavond werd gespendeerd in het jeugdhonk van de kerk. Inmiddels heeft YUKON ONOMA afstand genomen van zijn religie en maakt hij muziek.
“Vanaf mijn 16e tot en met mijn 18e heb ik twee jaar intern op een bijbel/vorming school gezeten om nog maar eens dieper in te gaan op de bijbel en het verstaan van de stem van god. Jong en radicaal als ik was nam ik alles aan als waarheid, ik kreeg weliswaar college van zelf geproclameerde "mannen god’s”. Niet wetende dat velen van hen een dubbelleven leidde.
Mijn ouders hebben elkaar ontmoet binnen een sektarische gemeenschap in Woerden. Vanuit daar hebben zij altijd het verlangen gehad om god’s werk te verrichten. Tijdens mijn tienerjaren woonden wij in een christelijk pastoraal leefgemeenschap ergens in de bossen van Twente. Hier werd gebeden voor fysieke genezing, in tongen gesproken, visioenen gedeeld en demonen onder autoritair gebrul verdreven. Terwijl mijn ouders zich inzette voor het werk van de heer kreeg ik te kampen met depressie en diepe eenzaamheid.
Ons leven thuis stond in het teken van de heer dienen. Het leven leiden die god voor ons bedoeld had. Heilig en in gehoorzaamheid van het woord van god. Constant leven in een bubbel van schijnheiligheid, schaamte, controle, gebondenheid en krampachtigheid doet een persoon ontzettend veel schade. Geestelijke kindermishandeling, zie ik nu. Los van het inzicht die ik nu heb zette ik mijn leven tot mijn 23e volledig in om het goede nieuws op wat voor manier dan ook te vertellen. Evangelisatie op straat, ontwikkelingswerk in het buitenland en uiteraard muziek maken in de kerk.
Nadat ik afstand heb genomen, van alles wat ik kende en waarin mijn identiteit geworteld lag, ben ik mij gaan verdiepen in het satanisme. Niet zozeer om mijn heil ergens anders in te vinden of om mijzelf hierin volledig kwijt te raken, maar puur uit interesse. Voor een christen zijn engelen, demonen, hemel en hel zo realistisch als al het andere wat jij met jouw zintuigen kunt waarnemen. Ik was benieuwd naar de andere kant van de medaille, juist omdat dit voor mij altijd verboden en gevaarlijk terrein was. Steeds meer ben ik gaan inzien hoe dit, door de mens verzonnen fabeltje, anderen onderdrukt en kapot maakt. Kijk naar de kindersoldaten, de rassen haat, het aidsprobleem, de chaos in deze wereld en vertel mij dat er een liefdevolle vader is die alles in de hand heeft, over mij waakt en het beste met mij voor heeft! Deze verwesterde ideologie ontwaakte in mij een wanhopige afkeer en haat jegens de leugen die ik altijd geloofd heb.”
Met het project YUKON ONOMA heeft hij dit met veel cynisme vertaald in muziek. ‘Een dikke “Fuck You” naar jezus en een kleine knipoog naar het satanisme. Met zijn muziek probeert hij te provoceren in de hoop dat mensen voor zichzelf gaan nadenken in plaats van aan te nemen wat een ander beweert.
